Góry Bez Granic

sprocket73 pisze:w moim rozumieniu dotyczy stromych podejść w Beskidach

Ale tytuł wątku jest "najgorsze podejście, jakim szedłeś" .
Hi hi, nawiązując do "poprawności politycznej" i innych tendencji - pań nie dotyczy??

NAJGORZEJ szło mi się faktycznie w Beskidach, ale nie ze względu na szlak, tylko towarzystwo. Gość był tak męczący, że marzyłam, żeby trasa się skończyła. A sama trasa - nie najgorsza. Kawałek granicą z zachodu na wschód, okolice Barwinka, na lekko w dodatku, bo to była jednodniówka. Ale i tak NIGDY WIĘCEJ - z tym człowiekiem.

Ja najgorzej wspominam odcinek Wielki Rogacz-Radziejowa ze wględu na miliardy much. Z tego samego powodu dał mi w dupsko początek podejścia z Zarytego na Luboń Wielki i ze Słopnic na Mogielicę. Nienawidzę tej gadziny.
Podejście niebieskim szlakiem z Łomnicy na Łabowską też epickie

bton1 pisze:niebieskim szlakiem z Łomnicy na Łabowską też epickie

O tak, ja tam schodziłam. Zimą. Po wyślizganym śniegu z błotem. W końcu się poddałam i zjechałam na dupsku aż pod wodospad

bton1 pisze:Podejście niebieskim szlakiem z Łomnicy na Łabowską też epickie

Szlak żółty jest mniej epicki a bardziej widokowy.

...

Gratuluję! Jesteś lepszy ode mnie! Dla mnie takie wieże jak na Baraniej Górze czy - przede wszystkim - na Jaworzu koło Grybowa są poza zakresem. Realne jest wejście na nową wieżę na Cergowej, ale i tam będę na każdym poziomie "odpoczywać". Może również Gorc...
Widzę jednak, że w tej dziedzinie można robić powolne postępy. Np. przejścia kładkami nad szosami - kiedyś z duszą na ramieniu, dziś bezrefleksyjnie. Wycieczki górskie pomagają walczyć z fobią

kristof73 pisze:Wycieczki górskie pomagają walczyć z fobią

To prawda, jestem tego najlepszym przykładem,choć też jeszcze czasem zdarza mi się"zaciąć" gdzieś wpół drogi.Wieże zdecydowany nieprzyjaciel, choć na kilku byłam. Tatry czy inne góry - łańcuchy, klamry to nawet momentami z frajdą. Trzeba te strachy przezwyciężać.

FasolaNaSzlaku pisze:

kristof73 pisze: Dla mnie najgorsze to takie, gdzie odczuwam lęk. Mam lęk wysokości

Jakbym o sobie czytał Przez ten mój chory lek wysokości ...

Swoją drogą to ironia losu. Nie tyle lęk wysokość, bo on ograniczy wejścia na wieże widokowe czy jakieś urwiska w Tatrach ale resztę pozostawia dostępnym (tak mi się zdaje). Natomiast lęk przestrzeni dla górołaza to już grubszy problem. Bo iść połoninami, wyjść na Babią, Pilsko i wiele innych, i przymykać w stresie oczy to musi być męka
To tak jakbym kupował nagminnie czekolady wiedząc, że mogę je jedynie rozpakować, bez degustacji.

Jest jeszcze inna przypadłość,którą nota bene posiadam - zaburzenia błędnika. Przez to np strome zejścia powodują, że mieni mi się w oczach to, co na dole i dziwnie ciągnie mnie do przodu a na wąskich ścieżkach mam problem z równowagą. Stąd kije. Ma ktoś też tak?

vidraru pisze:zaburzenia błędnika

Ja mam, ale tylko na zlotach.

...

Wczoraj, Tatry Zachodnie, granica państwowa. Nie ważne gdzie. Podejście z przełęczy na szczyt. Niby tylko 282 m podejścia ale … Te 38 minut zapamiętam do końca życia

Na tamtym podejściu czasami występują niedźwiedzie. To znaczy tak słyszałem.

Słyszałem, że zostały zjedzone przez owady.