buba pisze:Ale czesto jazda pociagiem jest klimatem samym w sobie, mozna sie zdrzemnac, mozna cos glebszego lyknac czy pogadac z nieznajomymi. Tak samo jak jazda np. stopem pozwala poznac ludzi, byc jakby blizej regionu w ktorym sie przebywa.
) Krecila sie wtedy w rejonie tez jakas dziewczyna, ponoc jego uczennica, ktora w pustelni spedzila cala zime poznajac tajniki nauk Cycerona i jemu pokrewnych medrcow. Siedzialo wtedy przy ogniu rowniez dwoch Warszawiakow w moro,przybylych na miejsce kopcacym nieco uazem ktorzy jak sie pozniej okazalo paraja sie jakas polityka nizszego szczebla, na codzien siedza wbici w garnitury i udajacy powage. W wakacje taplaja sie w blocie, wedza w dymie i zapuszczaja brody by choc przez chwile odreagowac stresujace zycie w wielkim miescie.
Naprzeciw drzwi jest jakby stol a na nim lezy plastikowa lalka.
Cisy2 pisze:to ta zmiana przekroju tunelu z charakterystycznym uskokiem na całym obrysie:
Cisy2 pisze:Było to podwozie czołgu T-34, mające wówczas gdzieś tak z trzydzieści lat. To ten model czołgu, który jest wszystkim znany z serialu "Czterej pancerni i pies". "Nasza" połówka "Rudego" z Gór Sowich robiła pewnie za ciężki ciągnik wykorzystywany w pracach leśnych. Rok, czy też dwa lata później sowiogórskiego T-34 już w tym miejscu nie było.
Cisy2 pisze:Paulino, z Twojego tekstu i Twoich zdjęć wyraźnie widać, że czar i klimat, czyli tzw. magia Bieszczadów to na pewno nie połoniny. Fajnie na nich jest, ale to tylko turystyczne ścieżki, piękne widoki, morze traw (obiektywnie to takie małe morze, jakże dalekie od "oceanów" traw w ukraińskich i zwłaszcza rumuńskich Karpatach) - niby wszystko tam jest takie, jakie w górach być powinno. A mimo to... jakoś do połoninnej części naszych Bieszczadów nie tęsknię tak, jak do "kapuścianej" i pełnej błota części tych gór.
Cisy2 pisze:Napisałaś w moim czarnohorskim wątku o trzykrotnym wejściu na Howerlę we mgle. Sądzę, że gdybym miał do wyboru odwiedzić nawet we mgle i deszczu te zakątki, które opisałaś i pokazałaś na swoich zdjęciach lub znaleźć się w Ustrzykach Górnych i wchodzić przy super pogodzie na wszystko dookoła, to chyba podążyłbym Waszymi ścieżkami..
: Cisy2 pisze:... chociaż i na Tarnicę jeszcze kiedyś chciałbym wejść, mimo że wiem, iż nie będzie już taka jak kiedyś, "za pierwszym razem"
Andrej spiewa tez pewna rosyjska piosenke ktora slyszalam raz, 11 lat temu noca na Drahobracie, gdy do dogasajacego ogniska naszej ekipy przyszli jacys nocni wedrowcy. Trzech ich bylo i mowili ze wedruja zakosami od dwoch miesiecy. Opowiadali tez cos o wedrowkach po Uralu. Zagrali ze 3-4 piosenki, ogrzali sie, cos łykneli i poszli dalej. A ja po dwoch nieprzespanych nocach w pociagach bylam tak zdechnieta ze wszystko slyszalam ale nie wyszlam z namiotu. Lezalam tylko w spiworze, sluchalam tej piosenki, walczac ze snem, ale niestety ta walke przegralam. Jeden z moich wiekszych bledow w zyciu Rano nie udalo mi sie zbyt wiele dowiedziec o nocnych gosciach bo ci co zostali przy ognisku juz niewiele wtedy rejestrowali z racji spozycia zbyt duzej ilosci plynnych produktow regionalnych. I tu nagle Andrej gra ta piosenke a mi jak zywy staje przed oczami Świdowiec i oboz naukowy jednej z krakowskich uczelni w ktorym “na krzywy ryj” mialam okazje uczestniczyc. Oczywiscie o tytul tez nie spytalam. Ciekawe kiedy i gdzie uslysze ją kolejny raz? Potem schodzi na Wysockiego ale mojej ulubionej Wierszyny Andrej grac nie lubi. Potem opowiada nam tez rozne historie z Syberii gdzie spedzal duzo czasu, o splywach Lena, o okolicach Woroneza gdzie ponoc mieszkal dluzszy czas. Czasem w jego opowiesciach wynikaja pewne sprzecznosci- nie wiem czy momentami zartuje czy opowiada cos na serio. Np. mowi ze mieszka w kaplicy przycerkiewnej w Łopience a za sasiadow ma fundatorow swiatyni- metr pod ziemia. Potem jednak wspomina cos o domu w Terce. Moze ta kaplica to letni domek? Opowiada tez o “zlotach zakapiorow” w sierpniu w “Zagrodzie pod Chryszczata”. Bardzo poleca ta cykliczna impreze. Gdy wieczor zaczyna sie wdzierac w doline konczymy biesiade i kazdy rusza w swoja strone. Na koniec dostaje jeszcze podarek- malego dusiołka na szyje, na rzemyku, na szczescie. Z dedykacja na odwrocie. Takie bardzo mile - wogole gosc przesympatyczny i wspolna biesiade uwazamy za niezmiernie udana!
Tu juz chyba limit “bydła” wyczerpalam Sine Wiry sa miejscem w ktorym kiedys dawno temu, ekipie z ktora niegdys jezdzilam, udalo sie, (przypadkiem i zupelnie niecelowo), zlamac chyba wszystkie zakazy wyszczegolnione na tablicy
Szkoda ze nie ma przewidywanych opcji wynajmowania takich baraczkow na nocleg! Dzis pusto na wszystkich wyrebach, nawet nie ma do kogo zagadac...
buba pisze:Fajnie ze tu historia nie poszla do piachu w ramach politycznej poprawnosci.
Pudelek pisze:W Dąbrowie Górniczej też kiedyś przemalowali pomnik - poskutkowało, bo stoi do dzisiaj, choć w swej mniej kolorowej formie
Tyle pracy na marne...Pudelek pisze:Pomnik Świerczewskiego można by łatwo przerobić na bardziej odpowiedni do naszych czasów - doda się trochę włosów, wygładzi rysy i już będzie cacy - w końcu podobieństwo do osób, które planowało się upamiętnić, nie musi być rażące
Zamiast komplikowania sprawy z wlosami - moze lepiej ubrac czapke?;)
Wygodnie i sympatycznie. Zmienilam zdanie- pordzewiale wojskowe lozka pietrowe nie sa juz moimi faworytami w kategorii schroniskowych mebli!!!
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 6 gości
