Góry Bez Granic

Ta relacja to właściwie fotorelacja, a o reszcie nie ma co wiele pisać. Po wiosennym pobycie na Orawie wróciliśmy tam ponownie pod koniec września. Pobyliśmy dwa dni i udało się w czasie jednego świtu upolować piękny inwersyjny wschód słońca. U stóp Tatr rozlało się Morze Tatrzańskie. Resztę opowiedzą zdjęcia.



Zdjęcia: http://www.kuzniapodrozy.pl/bukowina-os ... nad-orawa/

Przy okazji, jeśli ktoś poda mi nazwę szczytu widocznego na powyższej fotografii na wprost (te dwa garbki z przekaźnikiem), będę wdzięczna.

No nie mam pytań! Klimat pierwsza klasa!

Przyjemnie się oglądało twoje morze

No i takie Tatry to ja lubię

Ładnie, bardzo ładnie

Wiolcia pisze:Przy okazji, jeśli ktoś poda mi nazwę szczytu widocznego na powyższej fotografii na wprost (te dwa garbki z przekaźnikiem), będę wdzięczna.

Wygląda na Luboń Wielki,gdzie robiłaś zdjęcie?

Słowa są zbędne. Wystarczy się zachwycać.

Jeśli to Orawa to ta góra na 99% jest nie Luboniem, tylko Lubaniem.

A zdjęcia faktycznie piekwsza klasa i tekst do nich zbyteczny był.

Jeśli to Orawa to ta góra na 99% jest nie Luboniem, tylko Lubaniem.

Dziś na spokojnie otworzyłem album i pooglądałem zdjęcia i też bym się skłaniał za Lubaniem.

Niby nie długa chwila, a można zrobić mnóstwo pięknych ujęć. Ślicznie wyszło

Te chwile poranne są bardzo ulotne, czasem słońce właściwie oświetla chmury przez kilka sekund, które chciałoby się rozciągnąć w czasie, ale się nie da.

I często kończą się chwilę po wschodzie...

Orawa - fajne miejsce do zamieszkania. Tatry blisko, Beskid Żywiecki też, liczne góry Słowacji...i tego typu widok z okna mieć codzień...kusząca perspektywa...i wcale nie tak abstrakcyjna jak się pozornie wydaje...

Dołączam się do zachwytów.

laynn pisze:No i takie Tatry to ja lubię

Z dystansu

sokół pisze:Jeśli to Orawa to ta góra na 99% jest nie Luboniem, tylko Lubaniem.

Luboń był, ale z innej strony. A Lubań by się zgadzał. Dzięki, sokół!

Sebastian pisze:Te chwile poranne są bardzo ulotne, czasem słońce właściwie oświetla chmury przez kilka sekund, które chciałoby się rozciągnąć w czasie, ale się nie da.

Często ładniej jest, gdy słońca jeszcze nie ma.