Góry Bez Granic

W drugiej połowie lipca zachciało mi się połazić po krzakach, i to połazić szlakowo. Zachodni skraj Tatr nadaje się do tego idealnie.
Po rakotwórczej pobudce i jeździe na echosondę dotarłem do Bobrowieckiej Wapienicy, jeden z ostatnich darmowych parkingów w Tatrach, zobaczymy jak długo.
No to w drogę. Miałem iść do góry doliną Bobrowiecką, ale mi się odmieniło, polazłem morderczym na początku podejściem Głęboką. Szlak wygląda na umiarkowanie uczęszczany.



Później robi się nieco przestronniej i ładniej,

Ale nie do końca.


Im wyżej, tym więcej przestrzeni. W kosówce jakaś rogacizna poszła na przełaj.


Po około trzech godzinach spotkałem pierwszych trzech ludzi z psem. Ostatnich na podejściu na grań.
Na grani, jak to na grani, widokowo pogoda średnia, ludzi trochę więcej.

Zwierzyna jest przerażona obecnością człowieka.

Rozdziobie nas?

No to w dół do Bobrowieckiej.



I znów w krzory.



Szlak prowadzi tędy.

Ale tak całkiem uczciwie, to kilka ładnych nowych mostków zrobili. Czekają na pierwszą powódź.
W Bobrowieckiej również spotkałem trzy osoby, tym razem rozproszone.
Fajnie było.

Ładnie miałeś, cisza I spokój w środku sezonu !

Ale chyba bym się bardziej o misia martwił ...

Z zdjęcia z telefonu ? Kilka bardzo ładnych

Część z telefonu - oczywiście te ładniejsze

Zwierzyna jest przerażona obecnością człowieka? Dobrze, że byłeś bez pieska, zapach pieska dopiero by je przeraził. Zacna pętla, Bobrowiecką mam na liście planów, mam nadzieję, że na planach się nie skończy.

Ale krzaczory, byle do góry się przebić

Sebastian pisze:Zwierzyna jest przerażona obecnością człowieka? Dobrze, że byłeś bez pieska, zapach pieska dopiero by je przeraził. Zacna pętla, Bobrowiecką mam na liście planów, mam nadzieję, że na planach się nie skończy.

Zwierzyna się specjalnie nie przejmowała. Odbiegła dopiero po chwili.

Bobrowiecka, jak i inne doliny w rejonie jest zdecydowanie warta grzechu i niedoceniana. Latem trochę dla koneserów, po opadach chodzi się przez krzaki w mokrych gaciach i z wodą chlupiącą w butach. Jesienią nieco bardziej przyjazna.

Mają swoją moc miejsca porośnięte przez bujne paprocie.

Krzaki na początku trochę zniechęcające do dalszej wspinaczki. Ale potem miód, malina

Staczałem się w tym roku z Tomanowej P na polską stronę. Krzaki sympatyczne, polecam Ci.