SOBOTA, 01.10.
Jako że ostatnio musiałam zrezygnować z wycieczki w tymże doborowym towarzystwie, było mi strasznie smutno i żal, ale teraz zdecydowałam, że muszę, choćby świat się walił! Jak tylko dostałam sms-a z wiadomością, wiedziałam, że pojadę! Choć w sobotni poranek stanęło to pod dużym znakiem zapytania, gdyż okazało się, że nie nastawiłam budzika, więc wstałam za późno. Cóż! Piękniejsza nie będę! Szybko się ogarnęłam, zwinęłam żagle i pojechałam do Krakowa, gdzie bton1 miał mnie zgarnąć na dalszą podróż.
Około 10:00 dotoczyliśmy się w pięcioosobowej grupie do Krościenka i tutaj spotkaliśmy się z resztą osób biorących udział w wycieczce na Trzy Korony.
Pogoda dopisywała! Wydawało mi się, że będzie chłodno, więc ubrałam się "jak biedna głupia", ale ostatecznie było ciepło, przyjemnie, słonecznie, acz znów trochę mgliście. Widać było, że widoczność tego dnia znów nie będzie powalała na kolana.
W sumie szłam tędy całkiem niedawno, ale mi to nie przeszkadzało. W zasadzie idąc w towarzystwie mogę iść setny raz w to samo miejsce, w deszczu, mgle, dupówie, czymkolwiek. Ważne, że są fajni ludzie. Wtedy ewentualnie mogę przyprawiać innych o rozstrojenie nerwowe ciesząc się, gdy pogoda nie wywołuje natychmiastowego uśmiechu na twarzy!
A teraz? Nie dość, że towarzystwo dopisywało, to pogoda również ;-)
Niedługo wytrwaliśmy bez pierwszego postoju. W końcu trzeba było głodnych nakarmić, spragnionych napoić, rozgrzanych rozebrać, itd. Przy okazji można było zerknąć na widoki, które mieliśmy za plecami.
Napojeni, najedzeni, rozebrani - ruszyliśmy dalej!
Drzewa już powoli zaczęły nabierać kolorów, ale widać było, że jeszcze trzeba poczekać na tę piękną złotą jesień - mam nadzieję, że nie do tego weekendu, bo pracuję. Liczę na następny ;-))
Ja oczywiście szłam daleko z tyłu, bo musiałam się zatrzymać przy każdym najdrobniejszym ładnym widoczku, żeby zrobić zdjęcie! (A poza tym sapałam jak parowóz;p)
Towarzystwo tylko co jakiś czas zatrzymywało się, żeby sprawdzić moje funkcje życiowe, po czym wszyscy radośnie szliśmy dalej w górę
Ale jak miałam się nie zatrzymać, kiedy już było wpół jesiennie?! ;-)
W końcu jednak udało mi się, tak jak pozostałym, dotrzeć na Szopkę. Tatry były średnio wyraźne, a my nie zatrzymywaliśmy się na długo, lecz ruszyliśmy dalej ku Trzem Koronom.
Po drodze jeszcze ostatnie widoki.
Później kupiliśmy bilet i natknęliśmy się na pierwszy opór! Na metalowych schodkach zaczęła się kolejka na szczyt ;-)) Miało to swoje zalety, gdyż można było spokojnie podziwiać widoki, dlatego że ludzie nie przesuwali się po schodach w zastraszającym tempie, a wręcz przeciwnie.
Kolejka przed nami:
Kolejka za nami
...a dla nas chwile między kolejkami :D
Jak się ma taki ładny widok przed sobą, to nie ma powodu narzekać na chwilowy zator
...
W końcu jednak pracownik parku wyszedł na górę i zaczął poganiać (:D), więc dotarliśmy na szczyt i obchodząc ten mały obszar zgodnie z kierunkiem zwiedzania podziwialiśmy widoki!
W ostatnich sekundach tych dwóch minut na szczycie udało nam się jeszcze uprosić grupowe zdjęcie towarzyszy niedoli
Po czym, tym razem w dzikim pędzie i bez kolejek, schodziliśmy po schodach na dół, podziwiając jeszcze raz te same widoki w przyspieszonym tempie ;-)))
Na Kosarzyskach zrobiliśmy sobie przerwę na piwo!
...a po piwie ruszyliśmy na dół, z powrotem do Krościenka.
W Krościenku wskoczyliśmy do samochodów i dojechaliśmy do Szczawnicy. Tam udaliśmy się na lody i wodę zdrojową, a później nakarmieni i napojeni ruszyliśmy w kierunku Bacówki pod Bereśnikiem.
Było ładnie, słonecznie, przyjemnie i gdyby nie głód oraz perspektywa smacznego jedzenia w bacówce, można by było się nie spieszyć nic a nic. W każdym razie głód trochę motywował do drogi pod górę.
Głód motywował, ale ładne widoki i słoneczna pogoda zatrzymywały!
Zatrzymywało także to delikatne muśnięcie jesieni, zwłaszcza że już wiedziałam o byciu skazaną na przebywanie w pracy w kolejny weekend
Pod Bereśnik docieraliśmy już późnym popołudniem.
Zjedliśmy pyszny obiad, wykąpaliśmy się i poszliśmy się wędzić przy ognisku! Udało nam się upolować gitarzystę, więc mogliśmy się wyżyć wokalnie, a trwało to.... do drugiej
W związku z tym znów nie chciało mi się wstawać o wschodzie słońca, zatem obudziłam się dopiero wtedy, gdy w pokoju zaczął się szum i tupot
Idąc pod prysznic wyjrzałam na zewnątrz i... oczywiście nie poszłam pod prysznic, tylko wyleciałam jeszcze na górę po aparat i wyszłam na zewnątrz.
Później czekaliśmy już tylko na otwarcie bufetu i na śniadanie, a tym samym w schronisku zabawiliśmy dosyć długo. Jako że gonił nas czas, zapadły ważne decyzje logistyczne:
*idziemy na wodę zdrojową,
*jemy lody,
*wyjeżdżamy kolejką na Palenicę,
*jeździmy tam na torze saneczkowym,
*zjeżdżamy kolejką z Palenicy
Narada Klubu Seniora była długa i pełna mądrych decyzji jak widać ;p
Po naradzie ruszyliśmy realizować nasz mądry plan!
Wprawdzie rano pogoda była ładna, ale według prognoz miała się psuć...
Wycieczka należała do udanych! Liczę na kolejną
, pozazdrościłam Wam szczerze 