Góry Bez Granic

Moje skromne podsumowanie zacznę od promyka słońca, które 22 lutego znowu dla mnie zaświeciło. Po poważnej kontuzji ( ścięgno Achillesa) zaczęłam stawiać pierwsze kroki.





A miało to miejsce w łagodnych górkach na granicy między Czechami a Niemcami zwanych po jednej stronie Bawarskim Lasem a po drugiej Szumawą.














Miesiąc później przysposabiam się ponownie do długich wędrówek w podobnej okolicy, tylko bardziej na południu.



















W kwietniu jestem już w lepszej formie i wyjeżdżam do Zakopanego, gdzie mylę drogę i zamiast wyjść na Kasprowy, ląduję na Giewoncie.












Było również jakieś niezorganizowane plątanie się w okolicach Morskiego Oka











oraz wejście prawym Abgarowiczem na Cubrynę
















Mięgusz widziany z Cubryny






Po tych "wyczynach" stwierdziłam że chyba już jestem za stara na takie wygłupy i resztę czasu spędziłam na Krupówkach.



W czerwcu góry znowu nie dają mi spokoju więc pakuję plecak i poniewieram się trochę po Alpach. Zaglądam do Stubeier...







Wetterstein...









Karwendel...






i Oetztaler gdzie wyłażę na trzy całkiem wysokie szczyty - Wildspitze i Brochkogel, ten trzeci zapomniałam jak się nazywa, musiałabym na mapę spojrzeć





























Kolejne wspólne przeżycia cementują przyjaźń z moją długoletnią kumpelą, najwierniejszym moim towarzyszem.





W drodze do Zermatt zaglądam do Bludencji, mam tam miłe wspomnienia. Tam rozpoczęłam moję wędrówki po Alpach wiele lat temu, wchodząc na szczyt o dziwnej nazwie Schezaplana. w tym roku powtórzyłam to.







Zermatt








Breithorn











W drodze do Monte Rosy














Właściwie chciałam wyjść na Dufoura ale skończyłam w deszczu w towarzystwie kota, który nie wiadomo skąd się tam wziął. Koty nigdy nie przynosiły mi szczęścia...







W drodze na Allalinhorn od strony Britanni napotykam tę tablicę







Allalinhorn







Wracam w Tatry, gdzie przez 10 dni pomieszkuję w Brncalce w wyśmienitym towarzystwie







W tym oto towarzystwie udaje mi się przejść granią od Jagnięcego do Koziej Turni





Kozia Turnia





...jak również granią od Czarnej przełączki na Czarny Szczyt






Widok Na Kołowy szczyt z Czarnego







...a także wspiąć jakąś dziwną drogą na Jastrabkę









...wejść na Kieżmarski









...a co najważniejsze, zejść w totalnej dupówie, co uważam za nasze największe osiągnięcie w tym sezonie.






W wrześniu i październiku wróciłam w Alpy, gdzie jeszcze kilka ładnych szczytów udało mi się "wyrwać".


Wettersteinspitze







Pleisenspitze







Hohe munde





i wiele małych spacerków...



























Pozdrawiam

Iwona S

Piękne podsumowanie. Gratuluję.
Zdjęcia zapierają dech w piersiach. I to nie była kurtuazja.

Jak dla mnie w większości to pełna egzotyka

Oj górsko to bardzo aktywny rok. Podsumowanie bardzo fajnie zrobione, zróżnicowane. A zdjęcia przepiękne.

Iwona S pisze:Moje skromne podsumowanie

Skromne jak cholera . Chciałbym być kiedyś w tych miejscach w których byłaś Ty .

sokół pisze:Piękne podsumowanie. Gratuluję.

Zdjęcia zapierają dech w piersiach. I to nie była kurtuazja.

Piotrek pisze:Jak dla mnie w większości to pełna egzotyka

ziaro pisze:Oj górsko to bardzo aktywny rok. Podsumowanie bardzo fajnie zrobione, zróżnicowane. A zdjęcia przepiękne.

Dzięki za dobre słowo

Tatrzański urwis pisze:Chciałbym być kiedyś w tych miejscach w których byłaś Ty .

Będziesz. Masz większe szanse niż ja. Chyba jesteż jednak trochę młodszy ode mnie Nóżka się zagoi i wszystko będzie dobrze. Po moich problemach ze ścięgnem nauczyłam się optymizmu.



Pozdrawiam

Iwona

Iwona S pisze: Chyba jesteż jednak trochę młodszy ode mnie

No tak , ale po wypadku nie jestem już taki jaki byłem , kolano jest w środku bardzo zniszczone , nie wiem ile jeszcze wytrzyma , no cóż sam sobie jestem winien , walczę ale jest cholernie ciężko........

Większość miejsc to dla mnie totalna abstrakcja, jak również metody wejścia na niektóre szczyty.
Rok zacny i przepiękny turystycznie miałaś a zdjęcia wiadomo....,,miażdzą system"

Tatrzański urwis pisze:walczę ale jest cholernie ciężko........

Bardzo dobrze Cię rozumiem. Jest ciężko ale walczyć trzeba. Ja to przynajmniej jako kobitka to wypłakać się mogłam a łez się polało, uwierz. Byłam pewna że nigdy już nie pójdę w góry a teraz to biegam...Do dziś jednak robię fizjoterapeutyczne ćwiczenia żeby się to g....o nie wróciło. Trzymam za Ciebie kciuki.

Tatrzański urwis pisze:Skromne jak cholera

No jasne że skromne. Zajrzyj do Roberta J. 3000 km na rowerze. Trochę mu zazdroszczę

Rok zacny i przepiękny turystycznie

Właściwie to zastanawiałam się czy w ogóle pisać podsumowanie bo miałam wrażenie że jakoś nic w tym roku nie urobiłam. ale jak pogrzebałam we fotkach to jednak coś tam się znalazło. Najbardziej "dumna " jestem z Czarnego Szczytu granią od Czarnej Przełączki choś gdyby nie kawałek liny rzucony przez uczynnego towarzysza to pewnie bym tam jeszcze do teraz siedziała


Pozdrawiam


Iwona

Miejsca i fotki zachwycające...
Piękny Rok Iwono S

Iwona S pisze: jako kobitka to wypłakać się mogłam a łez się polało,

Ja chciałem ale jakoś tak nie potrafiłem , sił dodawały mi myśli o górach i pewna kobieta...........ech to zamknięty już temat .

Iwona S pisze: Byłam pewna że nigdy już nie pójdę w góry

Mi chirurg powiedział że w tym roku na pewno nie pójdę już w Tatry no i go zaskoczyłem . To było silniejsze ode mnie.

Iwona S pisze: teraz to biegam...

No ja w najbliższym czasie to biegać raczej nie będę , złamanie było dosyć skomplikowane .

Iwona S pisze: Trzymam za Ciebie kciuki.

Dzięki .

Iwona S pisze: Zajrzyj do Roberta J. 3000 km na rowerze.

Same kilometry nie robią specjalnego wrażenia , przed wypadkiem też robiłem podobną ilość w roku , wrażenie robią miejsca w których był Robert i podjazdy które pokonał , facet ma mięśnie ze stali .

Iwona S pisze:. Najbardziej "dumna " jestem z Czarnego Szczytu granią od Czarnej Przełączki choś gdyby nie kawałek liny rzucony przez uczynnego towarzysza to pewnie bym tam jeszcze do teraz siedziała

Czyli można powiedzieć że hardkorowa z Ciebie kobitka .

Iwona - tylko pozazdrościć - i te piękne zdjęcia
Życzę w nowym roku zdrowia, aby jakieś kontuzje nie przeszkadzały w realizacji planów !

Ja czterokrotnie padłem i powstałem w trakcie oglądania. Totalna abstrakcja. Nawet nie zazdroszczę, bo to zupełny kosmos dla mnie Ale gratuluję najszczerzej

Jestem mile zaskoczona że moje starania urobienia czegoś ciekawego spotkały się z takim żywym zainteresowaniem. Dzięki! Skłamałabym gdybym powiedziała że mnie to nie motywuje do dalszych działań ))



Dla zainteresowanych kilka fotek z drogi na Czarny Szczyt, bardzo zacną Górę, może dlatego że nie ma na nią łatwych dróg.


poniżej przejście przez Prokuratorską Ławkę. Daremnie szukać tego terminu w przewodnikach Paryskiego. Nazwę tę nadaliśmy jej my, kilkanaście lat temu, kiedy przechodząc przez to miejsce, stwierdziliśmy że znajdujemy się poza szlakiem a za to to prokurator.








Na Czarnej Przełączce. W środku fotki grań wyprowadzająca na szczyt. Całkiem w prawym, górnym rogu - Przełęcz Stolarczyka. Z tej przełęczy wchodziłam na szczyt, trawersując tę ścianę, kilka lat temu....o sorry...wiele lat temu. W 2007.







Zejście ze szczytu na stronę płd - zach prowadzi kilkanaście metrów takim eksponowanym ramieniem. Na tym ramieniu kończy się również droga wspinaczkowa Stanisławskiego. Ja to się tu zwykle czołgam a moja kumpela praktykuje metodę - " a rączki tutaj":)







Basia, dzięki za życzenia. Z taką "łapką" jak na fotce, chodzę już od pół roku. Siadło kolejne ścięgno. Za dwa tygodnie operacja. Dam radę, myślę....






Pozdrawiam


Iwona

Iwona S pisze: Za dwa tygodnie operacja. Dam radę, myślę....

Pewnie że dasz radę. Twarda babka z Ciebie . Trzymam kciuki . .