Samobójstwo z happy endem

[sokół]

Prawie dziesięć lat nie byłeś w Tatrach , ładnie się opierdalasz

Byłem, co roku jestem, ale raki już zardzewiały. Z pięć lat ich nie wyciągałem. Starość.

Ceper, z całym szacunkiem, ale Twojego posta komentować nie będę. Być może go nie zrozumiałem.
Niemniej zaczynam rozumieć sens zdania, które napisał Łukasz jakiś czas temu, a brzmiało ono tak:

Panowie mam do Was bardzo krótkie pytanie - bez problemu przeglądacie się w lustrze?

[ceper]

Gdybyś wykazał się większym poczuciem humoru, to dostrzegłbyś me intencje. A widzisz tylko to, co zasugerowałem wprost, zamiast czytać między wierszami. Cytowanie forumowicza, którego niechlubna legenda jest znana także poza forum GBG, niczemu nie służy. Relacja napisana zabawnie, do której dorzuciłem kamyczek.

[Dobromił]

Niemniej zaczynam rozumieć sens zdania, które napisał Łukasz jakiś czas temu, a brzmiało ono tak:

Cieszy mnie to.

Piękna opowieść. Takie to życie … Obie strony dramatu znam/znałem … Ale dobrze, że jest jak jest.

Tak swoją drogą to masz w tej relacji piękne zdjęcia zimowe. Byłem wczoraj w Tatrach, pogoda idealna, Kalatówki po remoncie zapraszają do restauracji.

[laynn]

Tak swoją drogą to masz w tej relacji piękne zdjęcia zimowe. Byłem wczoraj w Tatrach, pogoda idealna, Kalatówki po remoncie zapraszają do restauracji.

No pogoda była super.
Łukasz mam nadzieję, że i Twe piękne zdjęcia obejrzymy?

[sprocket73]

Ale relacja... !
Piałeś to wszystko teraz, czyli z perspektywy 10 lat? Chyba teraz, bo widać ogromny luz w podejściu do rzeczy poważnych i strasznych.

Fajnie, że to tak się wszystko ułożyło. Człowiek czasem planuje przyszłość daleko do przodu i nic z tego nie wychodzi, a czasem jest jakiś spontan i okazuje się rozwiązaniem "na zawsze".

p.s.
Co do samobójstwa, to polecam Chłopka z Zamarzłej Przełęczy - ja bym tam skakał. Ewentualnie rozważam też rzucenie się stamtąd jako rodzaj eutanazji przy poważnej chorobie o ile mi się uda tam dojść ostatkiem sił z pomocą życzliwych, lub w ostateczności miejsce do rozsypania prochów - choć Ukochana mówi, że wolałaby wysypać do kibla.

[Dobromił]

lub w ostateczności miejsce do rozsypania prochów

Mam pewne doświadczenie. Jakby co - dzwoń.

[laynn]

ja bym tam skakał. Ewentualnie rozważam też rzucenie się stamtąd jako rodzaj eutanazji przy poważnej chorobie

Ja bym wolał pojechać wtedy np w Himalaje, bądź Karakorum.
Zostać w takich okolicznościach przyrody...no można by

[ceper]

widać ogromny luz w podejściu do rzeczy poważnych i strasznych.

Poważna i straszna rzecz zarazem to sraczka, a nie masz pod ręką papieru toaletowego. I nie jest to zdarzenie losowe, bo takie rzeczy można przewidzieć. Swój los się kreuje.

zaczynam rozumieć sens zdania, które napisał Łukasz jakiś czas temu

Obniżasz lot sokole, zamiast stawiać sobie bardziej ambitne cele. Gdybym nie był kreatywny, lecz tylko małpował, to pewnie skończyłbym jako marny informatyczyna w urzędzie (krótki epizod w życiorysie). Zrób dobry uczynek, zaś KARMA zwróci Ci to z nawiązką (np. mów z uśmiechem dzień dobry przechodniom lub pomóż sąsiadce wnieść zakupy) - znam to z autopsji, bo los szczodrze mnie obdarza na co dzień. Znam jednego forumowicza, który zawsze jest smutny i zły (nie zauważyłem na jego fejsie uśmiechu, może już ma taki wyraz). Zastanawiałem się, dlaczego Bozia go ciągle karze. Może go nie lubi... Zatem nie jestem jedynym.

I jak ma się widok w lustrze? Ja widuję wesołe grymasy. Jeśli jest inaczej, to zmiana lustra nie pomoże.

[Dobromił]

Zostać w takich okolicznościach przyrody...no można by

Chcesz robić za punkt orientacyjny czy chcesz zalec gdzieś daleko od szlaków ?

[laynn]

Daleko.

[sprocket73]

A znacie ten mocny tekst?

Ja chciałbym umierać sam, bez granic, księży i histerycznych szlochów moich fałszywych i prawdziwych przyjaciół; bez doktorów, szpitali, pielęgniarek i leków. Po prostu sam. A jeśli wolno tu mieć jakieś życzenia, to chciałbym uniknąć upokorzeń starości i odejść stąd w sile wieku. Chciałbym, żeby śmierć spotkała mnie w Tatrach, w zupełnej i absolutnej samotności. Chciałbym tam umierać, chciałbym by tam rozkładał się mój zezwłok, a potem wietrzały moje kości. Halny wiatr by im śpiewał, pokrzykiwały orły, pożarłszy naprzód strzępami moje ciało, goryczki by nade mną kwitły, moje ulubione kwiaty tatrzańskie, a obłe, wężowate korzenie kosodrzewiny motając sobą moje kości wtłaczałyby je w granit dotąd, aż wsiąkłyby zupełnie w skalne ściany.

[Dobromił]

W ciekawe tematy weszliśmy …

[laynn]

Życiowe.

[sprocket73]

Życiowe.

chyba wręcz przeciwnie

Tekst który zacytowałem napisał w 1900 roku znany poeta i wielki miłośnik Tatr, Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Jest to fragment listu do jakiejś kobiety, który pisał gdy miał 35 lat... czyli nie taki bardzo stary jeszcze. Planował pięknie, ale zmarł zwyczajnie, w szpitalu po długiej ciężkiej chorobie.

[laynn]

Witku, powinienem zacytować.

ciekawe tematy weszliśmy …

Życiowe.