Udało się przetarabanić przez żebro w prawo (w lewo nie było sposobu) i tak znalazłem się a Szerokim Żlebie, nim w górę uciążliwą stromizną, myślałem, że ducha wyzionę
tak dotarłem na grań nieco powyżej Przełęczy. Z tego miejsca parę rzeczy prezentowało się naprawdę ciekawie:
Opalony Wierch
Krzyżne
Moko
Stwierdzam ze zdziwieniem, że grań wyobrażałem sobie zupełnie inaczej, jest dla mnie momentami zbyt trudna (ach, jak by przydała się jakaś tasiemka, albo kawałek sznurka), nie chcę obchodzić trawkami na dole (bo po co tyle się wskrobywałem), więc zaczyna się rzeźbienie: troszkę granią, a troszkę poniżej. problem w tym, że to poniżej to bardzo strome żlebki i pionowe trawniczki poprzedzielane nieprzyjemnymi żeberkami:
Czasami jak wybawienie udaje się znaleźć jakiś zachód:
Wreszcie docieram na szczyt. Tak wygląda przebyta grań:
... a tak zupełnie inna, łatwa jej cząść, która jest przede mną prowadząca do znanej przełęczy turystycznej:
a tak prezentuje się Piątka:
Zaczynają formować się chmury, rzecz normalna tego roku:
Pora wracać, na Przełęczy Szpiglasowej w zapadających ciemnościach jest już zupełne mleko, a ja jestem mało powiedzieć zmęczony, jestem zupełnie wyczerpany, nie powinno się zaczynać od takiej gimnastyki w dniu przyjazdu. Dobranoc, do jutra
aczkolwiek relacje z rezerwatu wzbudzają moje wątpliwości.
, Polskie rezerwaty (w przeciwieństwie do Słowackich, ale to temat na inną dyskusję ) szanuję, nie wybieram się ani na Wołoszyn ani na Halę Pyszną, ani na Kominiarski. Miedziane to po prostu góra bez wyznaczonego szlaku, jakich w Tatrach wiele i po których lubię chodzić
. Choć są fora gdzie w odpowiednim pokoiku, po zalogowaniu się, takie tematy są poruszane.