Tatry 2014 - część III

[dagomar]

Jak w tytule, ponieważ pogoda tego lata jest, jaka jest, więc zaczęliśmy raniutko, przy wejściu do Młynicy minęliśmy podejrzanie wyglądający samochód z jakimiś napisami (po ciemku nie szło przeczytac), który właśnie zajechał do wylotu doliny, a z którego wysiadło dwu osobników. Dostalismy dodatkowego powera, a że, gdy się rozwidniło, zidentyfikowaliśmy stroje idących za nami figurek jako ewidentnie zielone, więc parcie jeszcze wzrosło tak, że na szczycie meldowalismy się o 8. I dobrze, bo w przejrzystym powietrzu udało się zrobić materiał do ładnej panoramy. Potem to samo co zawsze, zobaczyliśmy idące od dołu, od Dol. Mięguszowieckiej tumany, z których jak co dzień albo potem lało, albo grzmiało, albo czasami (choć rzadko) kończyło się na gęstej mgle. Więc żegnajcie granie, warianty i wytyczanie "nowych", zawikłanych dróg. Powrót tą samą drogą, schodząc spotkaliśmy naszych "parkowców", ktorzy okazali się vodcą z klientem
Kilka fotek ze szczytu:

Mięgusze nad Doliną Hińczową


Rysy i NIznie Rysy






Koprowy


Żaba Turnia Mięguszowiecka i Wołowa Turnia


Świnica


Hruby nad Młynicą


Strbskie z Szataniej Przełęczy


grań Solisk z zejścia


a tu widać nasz szczyt i drogę wejścia z dna Dol. Młynickiej


Docieramy nad Skok - gorąco niemiłosiernie, ludzie się opalają, zaczynamy mieć wątpliwości, czy nie trzeba było choć troszkę spróbować grani, wszak czas był bardzo dobry...

Docieramy do skoczni - grzmi

Docieramy na dworzec - zaczynają padać pierwsze krople, za chwilę leje i błyska. Co za porąbany wrzesień ???

[Tępy dyszel]

Powrót tą samą drogą, schodząc spotkaliśmy naszych "parkowców", ktorzy okazali się vodcą z klientem

Ha, są dwie ,,szkoły" - niektórzy słowaccy ,,vodcovie" spotykając zwykłego turystę, zagadają i mile się uśmiechną.
Inni z kolei dostają w takiej sytuacji ,,piany na pysku" bo turysta wszedł bez ,,vodcy"......

P.s. Szatani Żleb i zejście na Dolinę Mięguszowiecką nie kusiło ???

[dagomar]

Naczytałem się Zaruskiego i jego opinii o Chmielowskim i opisie tego żlebu przez niego, więc zastanawiałem się raczej nad wejściem tamtędy, niż zejściem, poza tym jest w zasięgu droga przez Baszty, przynajmniej do Pośredniej, ale ja naprawdę muszę mieć na to pewność ogody, boję się, zdarzało mi się przeciągnąć wycieczkę i eufemistycznie określając nie podobało mi się wtedy, nie jestem Supermanem, a poza tym nie noszę uprzęży, ani szpeju, czasami tylko 30m liny i kilka tasiemek, te trasy w tym roku, poza pierwszą na Miedziane, gdy właśnie była pogoda, jak drut, króciutkie, nerwowe jakieś, może w ogóle miałem słabszy rok

[Malgo Klapković]

Piękne miejsca, miło pooglądać na zdjęciach, zwłaszcza, że nie mam ambicji tak wysoko (i trudno) chodzić

[dagomar]

trudno ? , kwestia dyskusyjna, umiejętności wzrastają, jeśli się coś w miarę regularnie robi, techniczne, topograficzne, wzrasta pewność siebie. Ja się nigdy nie wspinałem i nie wspinam s.stricte, nie ukończyłem żadnego kursu i w życiu nie byłem na skałkach. Natomiast nadrabiam doświadczeniem w "czytaniu" i znajomości terenu. Zdarzyło mi się, jeśli była potrzeba, pokonywać róże przeszkody, o ile nie przekraczały II, ale tego nie szukam, jeśli można znaleźć lepszą drogę ( a często można, nawet, jeśli Paryski o tym nie wiedział ), to znajduję. Stąd, jak to Sokół ujął, moje "chodzenie po bezdrożach", często jest tylko wyborem lepszej dla mnie, a niekoniecznie zaznaczonej w przewodnikach - drogi. Muszę mieć też na uwadze, że ciągnę za sobą żonę, a oboje już pięćdziesiątkę obchodziliśmy i zdążyliśmy już to zapomnieć

[Dobromił]

Natomiast nadrabiam doświadczeniem w "czytaniu" i znajomości terenu. Zdarzyło mi się, jeśli była potrzeba, pokonywać róże przeszkody, o ile nie przekraczały II, ale tego nie szukam, jeśli można znaleźć lepszą drogę ( a często można, nawet, jeśli Paryski o tym nie wiedział ), to znajduję.

Mądre słowa Orientacja w terenie, wybór właściwej ( zazwyczaj łatwiejszej ) drogi to 85 % sukcesu. I takie wycieczki zapamiętuję się najdłużej. Zwłaszcza jak trwają np 13 i pół godziny

[sprocket73]

Przeczytałem wszystkie trzy części... dla mnie bomba.
Nie wiem czy kiedykolwiek odważę się tak chodzić, pewnie nie, bo mnie Ukochana nie puści, ale zazdraszczam i podziwiam

[dagomar]

Zwłaszcza jak trwają np 13 i pół godziny

moja najdłuższa trwała od 5.00 do 23.30, omenomen trasą, którą, jak to się wyraził jeden z wyjadaczy "nikt nie chodzi", a może właśnie dlatego tak długo. Rzeczywiście zapamietam do końca życia, zwłaszcza spuszczanie się dwójkowym kominkiem na linie przy czołówkach.

Nie wiem czy kiedykolwiek odważę się tak chodzić, pewnie nie, bo mnie Ukochana nie puści, ale zazdraszczam i podziwiam

na podziw nie zasługuję, za dobre słowo dzięki, a Ukochaną bierzemy ze sobą i trenujemy. po jakimś czasie jest o wiele lepszym partnerem, niż przypadkowy gość z netu nawet, jeśli na początku ma lęk przestrzeni i "bojaźń ogólnogórską" (jak moja)

[Dobromił]

moja najdłuższa trwała od 5.00 do 23.30, omenomen trasą, którą, jak to się wyraził jeden z wyjadaczy "nikt nie chodzi", a może właśnie dlatego tak długo. Rzeczywiście zapamietam do końca życia, zwłaszcza spuszczanie się dwójkowym kominkiem na linie przy czołówkach.

Ta 13 i pół godzinna to była wycieczka Na Pośrednią Grań z Doliny Staroleśnej. Zostałem tam zaprowadzony przez użytkowniczkę tego Forum - Paulinę. Swoją drogą wydaje mi się, że Ty i Ona macie z tego grona największe praktyczne doświadczenia tatrzańskie.

My tego dnia mieliśmy atrakcje w stylu przejścia parometrowego wodospadu. Jak twierdziła Paula - "Nigdy go tu nie było. Musiało ostatnio mocno padać"

[dagomar]

rzeczy, których nie było, są najciekawsze , kiedyś w Raczkowej "na pewno" był mostek, ja przeszedłem, żona się uparła, że znajdzie lepsze miejsce poniżej, w efekcie doszliśmy prawie do parkingu, ja szlakiem, ona bezdrożami, aż musiała w końcu zdjąć buty i spodnie. A już najlepsze jest, jak czytasz "zbiegamy w dół po piargu - godzina" , a próba szybszego przejścia kończy się tym, że jesteś elementem kamiennej lawiny, po czym schodzisz noga za nogą 3 godziny (ja w Żlebie Litworowym).
To moje 18 godzin to głównie przez WHP, gdzie zamiast zejść z Żabiego jak człowiek do Białczańskiej Przełęczy ścieżką, zaczęlismy rzeźbić po stokach Kopy Spadowej, dla mistrza było wszystko jedno - jak zwykle godzinka

[Dobromił]

Bo Mistrz Paryski często ... nie bywał w miejscach, które opisywał

Ja byłem tylko na Żabim Niżnim ale za to potem przez trzy noce śniły mi się żaby z ogromnymi zębami.