Dzień 1.
W związku z tym, że do Zakopanego przyjechałam rano, cel musiał być szybki i bliski. Padło na Giewont, na który myślałam, że już nigdy nie wejdę, ani nie czułam takiej potrzeby, ani nie zachęcały mnie bransoletki pod szczytem... Na Hali Kondratowej uznałam, że od paru dni jestem śledzona przez pewnego olimpijczyka - Tomasza M. Dzień wcześniej widziałam go tuż pod moją pracą.
Do Wyżniej Przełęczy Kondrackiej nawet pokazywały się widoki, ale już na szczycie Giewontu nie było nic widać (znowu... za pierwszym razem miałam taką samą historię, do trzech razy sztuka?). Po drodze oczywiście lekka panika i nogi trzęsące się jak galareta. Wciąż nie potrafię tego powstrzymać. Jedyne, co się zmieniło, to to, że chociaż próbuję...
Odległość: 12,8km
Przewyższenia: 885m
Dzień 2.
Rano wstaję jak na szczudłach, ale pogoda ma się poprawiać, więc dobrze by było udać się na Czerwone Wierchy. Dawno nie szłam tam przez Dolinę Tomanową także tak powstaje plan zdobycia chociażby Ciemniaka. Pierwszy raz widzę Dolinę Kościeliską po bożonarodzeniowej kalamicie, jestem w szoku. Jednak to chyba nie szok, a brak kondycji powoduje, że nie mam siły iść... Dodatkowo, gdy tuż pod Halą Ornak dostrzegam, że szlakowskaz pokazuje czas na Ciemniak 3h 55', kompletnie opadam z sił i odechciewa mi się wszystkiego... W schronisku chwilowy odpoczynek i siły wracają (choć bez przesady). Miło było spotkać kolegę Górala
Postanawiamy przejść się w stronę Doliny Tomanowej i gdzie dojdziemy, tam dojdziemy...
Odległość: 20km
Przewyższenia: 760m
Dzień 3
Długo oczekiwana lampa. Początkowo celem był Jarząbczy Wierch, ale jak już się przyzwyczaiłam - plany zawsze można zmienić. Kierujemy się w stronę Polany Chochołowskiej, by przez Grzesia i Rakoń pójść na Wołowiec. Powrót znów tą samą drogą, bo warto byłoby zaliczyć zachód słońca. Plany znów wezmą w łeb, gdyż na górze okazuje się, że wcale nie jest tak przyjemnie na szczytach, gdzie hula halny. Sporo sił mnie kosztuje dotarcie do Rakonia. Stamtąd z przyjemnością udaję się w drogę powrotną na Grzesia, ale tam znów uznaję, że nie ma sensu marznąć na szczycie, poza tym "zachód się nie szykuje". Ciemną nocą wracamy do Siwej Polany, gdzie musimy czekać ponad godzinę na busa.
Odległość: 26,6km
Przewyższenia: 976m
Bardzo miło spacerowało się o tej porze roku. Było niby tak wakacyjnie, bo w sumie w Zakopanem mnóstwo ludzi (a ja bardzo lubię grań Krupówek), ale w schroniskach każdy mógł znaleźć "swoje miejsce przy stole". Tacy prawdziwi turyści
i klapkowiczka wśród nich.
Dla chętnych podeślę przez PW link do pełnej galerii zdjęć. Dziękuję za uwagę.
