Jako że jestem tu nowa, to na pierwszy ogień wrzucę swoją wyprawę sierpniową - pierwszy raz bez własnego zaplecza towarzyskiego - ewentualnie zadręczając ludzi na szlaku
Na pierwszy ogień poszedł Grześ-Rakoń-Wołowiec. Ruszałam z Siwej Polany. Oczywiście okazało się, że przyszłam nieco zbyt wcześnie, żeby móc popedałować, zatem piechotką machnęłam sobie drogę do schroniska na Chochołowskiej. Stamtąd jak się okazało jako jedyna o tej godzinie szłam w stronę Grzesia, ale cóż - idziemy!;) Oczywiście milion razy musiałam się zatrzymać, żeby odsapnąć, więc nadeszła pora, żeby wyciągnąć aparat i udawać, że tak naprawdę nie zdycham, tylko jestem fotografem-amatorem
W końcu doczołgałam się na Grzesia, powtarzając sobie w myślach (albo i na głos): "Głupia, głupia Ty, zero kondycji, a pakujesz się w góry".
Na Grzesiu nabrałam nowej energii i stwierdziłam, że nie jest ze mną ostatecznie tak źle - pora zatem pędzić dalej.
Popędziwszy jakoś tak nadal nie było do kogo buzi otworzyć, a ja nadworna gaduła musiałam to jakoś z godnością znieść;), więc podziwiałam w ciszy widoki, które mnie otaczają.
Udało się zdobyć wszystkie zamierzone cele. Schodząc mogłam sobie popatrzeć jeszcze na góry z innej perspektywy:)
I spotkałam wreszcie jakiegoś ludzia na szlaku! Proszę zatem ślicznie: "Zrobisz mi zdjęcie z widokiem na szczyty? Ach, och, żeby było wiadomo, gdzie byłam!"
No tak!;P Dostałam to, ale niech będzie, zadowolę się i tym. W końcu mam jakieś zdjęcie swego ryjka w górach:)
Im bliżej końca, tym większy leniuch mi się uruchamiał, więc w lasku zatrzymywałam się też często. Mogłam zatem pooglądać drzewa wyrastające ze skał i inne cudeńka
Następnego dnia wcześnie rano ruszyłam w trasę z planem zdobycia Szpiglasowego Wierchu. Oczywiście zahaczyłam o schronisko nad Morskim Okiem (z którym wiąże się niezapomniana i niezwykle dziwna moja przygoda, ale akurat nie podczas tej wycieczki tylko podczas 'rysowania').
Iiii widok, który jest za darmo, bo za chwilę spędzoną na asfalcie
Udało mi się nawet wypatrzeć koziczki, mimo że moje okulary leżą skrzętnie schowane w mojej torebce w domu, nieużywane (w przeciwieństwie do prostownicy:P):)
..a Mnicha obfotografowałam jakiś milion razy, bo szalenie mi się podoba
Ach, ach, podczas tego wypadu było ze trzydzieści stopni. Myślałam, że się usmażę, ale zdecydowanie wolałam smażyć się w Tatrach niż w mieszkaniu
W końcu mogłam sobie obejrzeć Morskie Oko z innej perspektywy:)
Ze Szpiglasowego wracałam przez Piątkę
Jak patrzę na te wszystkie widoki, to mi uśmiech z twarzy nie schodzi. Moi znajomi kiedyś śmiali się z tego, że w takich sytuacjach mam cały czas banana na twarzy 
Będąc na tej trasie znalazłam sobie nawet kandydatów do prześladowania. Byli udręczeni moim towarzystwem przez dość długi czas. Niestety na zdjęciach ich nie uwieczniłam
Od Piątki niestety zaczęło się robić uciążliwie, straszne tłumy, przepychanie się na szlaku, tłok, brak miejsca... ale widoki nadal niezłe
Następnego dnia zrobiłam sobie tylko spacerek na Halę Kondratową, bo ostatni raz byłam tam w zimowej aurze, a jest bardzo sympatycznie
Haa! Ludzi do prześladowania też sobie znalazłam! Rozstałam się z nimi dopiero na Hali, bo miałam nieco inne plany
Ja nastawiłam się wtedy tylko na wypoczynek i relaks, dlatego że mój wypad miał trwać nieco dłużej
W związku z tym, że się zatrułam jakimś paskudnym jedzonkiem, musiałam jednak skrócić swój wypad o parę dni i wrócić do domu, ale niedługo później byłam z powrotem w Tatrach
Zdjęcia są tak samo amatorskie jak ja i moje pełzacze włóczęgostwo. Relacja debiutancka, więc wybaczcie:) Poprawę obiecuję
Linki do galerii:
I dzień (Grześ - Rakoń - Wołowiec): https://plus.google.com/photos/11771189 ... 0137149153
II dzień (Szpiglasowy Wierch): https://plus.google.com/photos/11771189 ... 6997576673
III dzień (Hala Kondratowa): https://plus.google.com/photos/11771189 ... 8295799313
bo 2-3 listopada, to raczej wiadomo co...
